گام هایی برای توانمندسازی بیماران
دو طرف در روند درمان دخیل هستند پزشک و بیمار. اگر یکی از طرفین علاقه ای به بهبودی نداشته باشد، تلاش طرف دیگر کمتر موثر خواهد بود. برای پزشک، روند درمان یک شغل است اما برای بیمار روند درمان سخت است و به همین دلیل توانمندسازی بیماران برای موفقیت در این مسیر بسیار مهم است.
استراتژی های توانمندسازی بیماران
درگیر کردن و فعال کردن بیماران شامل چندین استراتژی با هدف ارتقاء مشارکت در مراقبت و فرآیند تصمیم گیری آنها می باشد. در اینجا چند راه برای دستیابی به این هدف وجود دارد.
مرحله 1. آموزش بیمار و اطلاعات بهداشتی
برای شکست دادن دشمن باید او را درک کرد. در مورد تعامل پزشک و بیمار، دشمن بیماری است. برای شکست دادن آن، به دو جنگجوی آگاه نیاز دارید.
این بدان معنا نیست که همه بیماران باید مدرک پزشکی داشته باشند. وظیفه پزشک این است که به فرد توضیح دهد که در بدن او چه می گذرد، این بیماری چگونه بر سلامت او تأثیر می گذارد و چگونه داروها آن را تغییر می دهند. وقتی بیمار بفهمد چه اتفاقی برایش می‌افتد، ترس از ناشناخته ها از بین می‌رود و بیمار درکی از وضعیت سلامتی و مدل مراقبت خود دارد به همین دلیل توانمندسازی بیماران بسیار مهم است.
برای اطلاع رسانی موفقیت آمیز به بیمار، از تمام ابزارهای تجسم داده ها استفاده کنید: اینفوگرافیک، مدل های سه بعدی، مدل های الکترونیکی انسانی و اطلس ها. از این گذشته، حتی یک تصویر دستی از تیروئید روی یک تکه کاغذ در حین قرار ملاقات، به بیمار ایده بهتری نسبت به کلمات می دهد.
مرحله 2. تصمیم گیری مشترک
این استراتژی از استراتژی اول پیروی می کند. فقط یک بیمار مطلع می تواند تصمیم مشترکی با پزشک در مورد گزینه های درمانی بگیرد. هدف از تصمیم گیری مشترک، داشتن ارتباط و بحث در مورد ارزش ها است و توانمندسازی بیماران باید برای موارد زیر باشد:
- اطمینان حاصل کنید که بیمار از گزینه ها (معاینه یا عدم انجام معاینه) آگاه است.
- دلایل موافق و مخالف هر گزینه را ارائه دهید. نظرات باید توسط تحقیقات، عمل، و آمار (مثلا در مورد شیمی درمانی و جراحی) پشتیبانی شود.
- نظر بیمار را در مورد هر گزینه دریافت کنید. بپرسید که چگونه با ارزش های او ارتباط دارند.
- بیمار را به سمت تصمیم نهایی راهنمایی کنید.
- اطمینان حاصل کنید که بیمار با انتخاب خود راحت است و پشیمان نیست
مرحله 3. مهارت های ارتباطی
متقاعد کردن یا منصرف کردن افراد از تصمیمات و اقدامات خاص تنها با کمک مهارت های ارتباطی قوی، گوش دادن فعال، همدلی و توضیح واضح اطلاعات پزشکی به زبان ساده امکان پذیر است.
به همین دلیل است که گفتار و زمینه ای که در آن با بیماران ارتباط برقرار می کنید تقریباً حیاتی است: اغلب به نحوه صحبت شما مربوط می شود نه آنچه می گویید. برای توانمندسازی بیماران موارد زیر را در نظر بگیرید؛
- محترمانه، دوستانه و با درایت رفتار کنید، اگرچه این کار برای برخی بیماران ممکن است دشوار باشد.
- سعی کنید ارتباط غیرکلامی با بیمار را با وضعیت بدنی، نگاه کردن حفظ کنید. اگر ترکیب این موضوع با یادداشت برداری دشوار است، به بیمار هشدار دهید که با دقت گوش می دهید و شکایات او را یادداشت می کنید و به نوعی آنچه شنیده اید را تأیید می کنید.
- از تکنیک‌های «گوش دادن فعال» استفاده کنید و با بیان مجدد گفته‌های بیمار تأیید کنید که شنیده‌اید و درک کرده‌اید.
- سطح تحصیلات را در نظر بگیرید، گفتار، شکل، محتوا و سرعت آن را با توانایی های فکری بیمار تطبیق دهید.
- در استفاده از اصطلاحات تخصصی زیاده روی نکنید. در صورت امکان، عبارات را با کلمات رایج جایگزین کنید یا بلافاصله آنها را توضیح دهید.
- بررسی کنید که بیمار شما را به درستی درک می کند.
- در پایان قرار ملاقات، آنچه را که گفتید خلاصه کنید، یک برنامه عملی تهیه کنید و برای جلسه بعدی برنامه ریزی کنید.
مرحله 4. تعیین اهداف واقع بینانه
نقش فعال بیمار زمانی امکان پذیر است که او راه حلی بالقوه برای یک وضعیت دشوار سلامت ببیند. تعیین اهداف واقع بینانه، تقسیم درمان به چند مرحله مهم است تا بیمار بتواند پیشرفت واقعی درمان را ردیابی کند و نتایج بالقوه سلامتی را ببیند.
علاوه بر این استراتژی‌ها، بررسی رویکردهای تغذیه‌ای مانند اتخاذ برنامه‌های غذایی کتوژنیک می‌تواند به بیماران، به‌ویژه کسانی که دیابت یا سندرم متابولیک را مدیریت می‌کنند، توانمندتر کند. پذیرش یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات تحت هدایت پزشکی بخش مهمی از مراقبت جامع از بیمار را تشکیل می‌دهد و سلامت جسمی را در کنار سلامت روان افزایش می‌دهد.
مرحله 5. فناوری و سلامت از راه دور
نظارت از راه دور، پزشکی از راه دور و مشاوره متنی باید بخشی از یک فرآیند آموزشی مداوم ارتباط بین ارائه دهندگان و بیماران باشد. برای بیماران در مناطق روستایی و دورافتاده، ارتباط آنلاین ممکن است تنها راه برای دریافت مشاوره فوری باشد.
مرحله 6. حمایت خود را ارتقا دهید
وظیفه یک متخصص این است که بیماران را تشویق کند تا سوال بپرسند و ترجیحات خود را بیان کنند.
