نحوه ارتباط فعالانه با بیماران کم شنوا
افراد مبتلا به آسیب شنوایی اغلب برای دریافت مراقبت های پزشکی مورد نیاز خود به دلیل مشکلات در برقراری ارتباط با پزشک دچار مشکل می شوند. از آنجایی که بیماران ناشنوا یا بیماران کم شنوا نمی توانند از طریق تلفن قرار ملاقات بگذارند یا اطلاعات پزشکی را دریافت کنند، به روش های ارتباطی جایگزین نیاز دارند. این روش ها ممکن است شامل پیامک، ایمیل یا سیستم های آنلاین باشد.
در این مقاله نکات و اطلاعاتی در مورد نحوه برقراری ارتباط با بیماران کم شنوا ارائه می دهیم تا بتوانید مراقبت های کافی را به همه از جمله افراد ناشنوا و کم شنوا ارائه دهید.
موثرترین راه برای برقراری ارتباط با بیماران کم شنوا و ناشنوا چیست؟
بهترین راه برای برقراری ارتباط با بیماران کم شنوا یا ناشنوا حضوری است زیرا تمام توجه شما به آنهاست. افراد ناشنوا باید چهره شما را به وضوح ببینند تا شما را در هنگام لب خوانی درک کنند، بنابراین باید به جای صفحه نمایش کامپیوتر یا کلیپ بورد، مستقیماً با آنها صحبت کنید.
با این حال، صحبت رو در رو برای بیمار همیشه راحت یا ممکن نیست، بنابراین بسیار مهم است که بدانیم چگونه بر موانع ارتباطی با یک فرد ناشنوا یا کم شنوا از طریق تلفن غلبه کنیم. چه به صورت حضوری و چه تلفنی، می توانید با رعایت نکات ارتباطی در این بخش، مکالمه را روان تر کنید.
چگونه از طریق تلفن با بیماران کم شنوا ارتباط برقرار کنیم
برخی از بیماران مبتلا به کم شنوایی می توانند از تلفن استفاده کنند اما برای شنیدن واضح مشکل دارند. برخی دیگر برای مکالمات تلفنی خود از مترجم استفاده می کنند. اگر می خواهید به طور موثر با آنها ارتباط برقرار کنید، موارد زیر را امتحان کنید:
- قبل از شروع مکالمه، بپرسید که آیا در زمان مناسبی تماس می گیرید
- برای از بین بردن صدای پس زمینه از یک منطقه ساکت تماس بگیرید
- عادی صحبت کنید: نه خیلی سریع، خیلی آهسته یا خیلی بلند
- هر کلمه را به وضوح بیان کنید
- مستقیماً با دهانه گوشی صحبت کنید، اما مطمئن شوید که دهان شما خیلی نزدیک نباشد
- از مکث استفاده کنید تا به آنها فرصت دهید تا بفهمند
اگر می‌خواهید برای بیماران ناشنوا یا کم شنوا، برنامه‌ریزی قرار ملاقات یا دادن و دریافت اطلاعات پزشکی را آسان‌تر کنید، بهتر است از نرم‌افزار ارتباط متنی استفاده کنید.
نحوه ارتباط چهره به چهره با یک ناشنوا
چندین نکته برای برقراری ارتباط موثر رو در رو با بیماران کم شنوا دارد عبارتند از:
- به جای اتکا به دوست یا عضو خانواده ناشنوا، یک مترجم واجد شرایط را برنامه ریزی کنید تا در قرار ملاقات حضور داشته باشد.
- اطمینان حاصل کنید که نور اتاق به اندازه کافی روشن است که آنها شما را ببینند.
- قبل از صحبت کردن، توجه فرد را جلب کنید (برای تکان دادن، ضربه زدن به شانه او و غیره)
- با بیمار صحبت کنید نه مترجم.
- هنگام صحبت با بیمار، تماس چشمی خود را حفظ کنید.
- با سرعت و صدای معمولی و با استفاده از گفتار واضح صحبت کنید.
- اگر بیمار چیزی را نمی فهمد، کلمات خود را دوباره بیان کنید.
- از حرکات و زبان بدن برای بیان کلمات خود استفاده کنید، اما صورت یا دهان خود را نپوشانید.
- با آنها تماس بگیرید تا ببینید آیا آنها شما را درک می کنند یا خیر.
اگر از طریق مترجم زبان اشاره با بیمار ارتباط برقرار می کنید، باید مستقیماً با بیمار صحبت کنید. مترجم همچنین باید نزدیک شما بایستد تا بیمار بتواند همزمان زبان اشاره و حالت چهره شما را برای سرنخ های بصری ببیند.
نوشتن چیزها یا ارائه یک نشانه بصری می تواند هنگام برقراری ارتباط با بیماران ناشنوا بسیار مفید باشد. گاهی اوقات، تایپ کردن به جلو و عقب در رایانه یا متن ممکن است برای برقراری ارتباط موثر آسان‌تر باشد. هر کسی منحصر به فرد است و ترجیحات متفاوتی برای برقراری ارتباط خواهد داشت.
نحوه ارتباط با بیماران کم شنوا که مسن هستند
حتی با کمک یک سمعک یا دستگاه شنوایی کمکی، بیماران مبتلا به کم شنوایی مرتبط با سن یا درمان نشده از استراتژی های ارتباطی مناسب بهره مند خواهند شد. مطمئن شوید که فرد مبتلا به کم شنوایی می تواند شما را به اندازه کافی خوب ببیند که لب خوانی کند، سپس واضح و آهسته صحبت کنید، اما نه آنقدر آهسته که گفتار شما طبیعی به نظر نرسد. هنگام صحبت کردن وقت صرف کنید و بین جمله ها مکث کنید تا به آنها اجازه دهید آنچه را که به تازگی شنیده اند پردازش کنند.
دستگاه شنوایی بیمار ممکن است گفتار شما را تحریف کند و صدای پس زمینه همراه با کاهش شنوایی می تواند شنیدن شما را برای او سخت تر کند. ممکن است لازم باشد کلمات خود را چندین بار قبل از اینکه متوجه شوند تکرار کنید. اگر تکرار خود به درک بیمار مبتلا به کم شنوایی کمک نمی کند، سعی کنید جمله را دوباره بیان کنید.
مداخلات پرستاری برای بیماران کم شنوا
پرستاران می‌توانند با استفاده از ارزیابی‌ها یا استراتژی‌های ارتباطی خاص، به تسهیل مکالمه با بیماران ناشنوا یا کم‌شنوا کمک کنند. هنگام کار با یک بیمار ناشنوا، پرستار باید روش های ارتباطی ترجیحی خود را مانند زبان اشاره یا زبان گفتاری بیان کند. پرستاران می توانند هنگام مراقبت از بیماران ناشنوا یا کم شنوا با انجام برخی وظایف را انجام دهند:
- ایجاد محیطی آرام و بدون حواس پرتی هنگام صحبت کردن
- تمیز نگه داشتن سمعک و در دسترس بیمار
- تنظیم مناسب صدای سمعک
- ارتباط با لب خوانی و زبان بدن
- انجام تست شنوایی در صورت لزوم
پرستاران باید مشخص کنند که چه راهکارهایی در طول مراقبت به بیمار کمک می کند. مانند هر بیمار دیگری، همه افراد ناشنوا یا کم شنوا از تکنیک های مشابهی بهره نمی برند. چیزی که برای یک بیمار موثر است ممکن است برای بیمار دیگر جواب ندهد و پرستاران می توانند با یافتن ترجیحات به بیمار کمک کنند.
